Cukrzyca (Diabetes mellitus) jest najpowszechniejszym schorzeniem gruczołowym w cywilizowanych krajach. Cukrzyca niesie ze sobą ponadprzeciętne ryzyko rozwoju chorób serca i udaru. Biorąc pod uwagę, że większość przypadków cukrzycy i jej powikłań jest związanych ze stylem i środowiskiem życia, duża część z nich mogłaby być do uniknięcia.
Cukrzyca jest zaburzeniem działania insuliny, które rozregulowuje metabolizm cukru w organizmie. Ważny hormon insulina jest odpowiedzialny za absorpcję cukru przez komórki wykorzystujące go jako natychmiastowe źródło energii oraz przez wątrobę i tkankę tłuszczową, które magazynują energię. Istnieją dwa główne typy cukrzycy.
Rys. 15. Życie z cukrzycą
W cukrzycy typu 1, zniszczeniu ulegają komórki trzustki produkujące insulinę. Pacjent może prowadzić normalne życie pod warunkiem, że regularnie wstrzykuje sobie insulinę. Bez niej może popaść w śpiączkę i umrzeć.
W cukrzycy typu 2 trzustkowa produkcja insuliny jest zmniejszona, a organizm stopniowo traci zdolność reagowania na ten hormon. Jest to zdecydowanie najpowszechniejsza forma cukrzycy i jej występowanie, zazwyczaj wiąże się z niewłaściwymi nawykami żywieniowymi, otyłością i złym stylem życia.
Zarówno typ 1 jak i typ 2 cukrzycy charakteryzują się wysokim poziomem cukru we krwi (hiperglikemia). Hiperglikemia jest przyczyną nadmiernego pragnienia i nasilonego oddawania moczu, zmęczenia, spadku wagi i odwodnienia. W przypadku przedawkowania leków w trakcie terapii a także choroby czy nadmiernego stresu może dojść do spadku poziomu cukru poniżej normy (hipoglikemia). Oba zjawiska mogą być groźne.
Poza niebezpieczeństwami wynikającymi z niewyrównanego poziomu cukru we krwi większość cukrzyków cierpi także z powodu powikłań samej cukrzycy, które są dwojakiego typu: zmniejszonej odporności na infekcje oraz schorzeń układu krążenia, dotyczących zarówno małych, jak i wielkich naczyń. Te komplikacje mogą powodować objawowe problemy z oczami, mięśniami, nerkami i pęcherzem. Mogą także obniżać poziom energii, potęgować pragnienie i powodować mrowienie kończyn. Powstawanie płytki miażdżycowej jest kolejnym skutkiem powikłań cukrzycy.
Cukrzyca i układ immunologiczny
Diabetycy powinni być uważani za immunologicznie osłabionych, ponieważ są skłoni do infekcji, na które normalnie nie byliby podatni. Ich system odpornościowy może zostać pokonany przez pleśniawki i inne infekcje grzybicze skóry, a nawet krwi. Infekcje bakteryjne są u nich częstsze, a ich konsekwencje poważniejsze – gangrena (szczególnie palców u nóg stóp) i sepsa. Cukrzycy, u których wystąpiła jakakolwiek infekcja, muszą być natychmiast poddani terapii silnymi lekami.
U cukrzyków większość przypadków chorób i śmierci jest spowodowana schorzeniami układu krążenia: chorobami serca, zawałem mięśnia sercowego, nadciśnieniem, arteriosklerozą, udarem, niewydolnością nerek, neuropatią, ślepotą i innymi skutkami nieprawidłowego krążenia krwi. W rzeczywistości, w Stanach Zjednoczonych powikłania cukrzycy są główną przyczyną ślepoty. Cukrzycy są także bardziej podatni na kataraktę i jaskrę.
Rola glutationu w cukrzycy
Glutation odgrywa ważną rolę w walce z cukrzycą. Może pomóc
w zapobieganiu problemom krążeniowym, takim jak arterioskleroza i udar, będącym główną przyczyną śmierci u cukrzyków. GSH wzmacnia także układ immunologiczny. Można byłoby uniknąć wielu wizyt u lekarza i pobytów w szpitalu, gdyby diabetycy byli mniej podatni na infekcje. Podniesiony poziom glutationu może pomóc dzięki:
- Wsparciu układu immunologicznego w walce z infekcjami
- Obniżeniu stresu oksydacyjnego wywołanego hiperglikemią
- Ograniczeniu agregacji płytek
- Zapobieganiu powikłaniom naczyniowym, w tym:
Tym sposobem GSH może pomagać osłabionemu układowi odpornościowemu w zwalczaniu infekcji bakteryjnych i grzybiczych oraz przeciwdziałać utracie elastyczności naczyń krwionośnych (arteriosklerozie), niewydolności nerek (nefropatii), utracie wzroku (retinopatii) i problemom neurologicznym (neuropatii). Wstrzymuje także rozwój stresu oksydacyjnego i anemii u dializowanych pacjentów.
Jest oczywiste, że u diabetyków małe naczynia krwionośne podlegają przyspieszonej degeneracji, ale przyczyny tej szczególnej choroby są ciągle badane. Ostatnie badania wykazały, że cukrzycy są bardziej podatni na stres oksydacyjny i tworzenie wolnych rodników. W rzeczywistości krew i tkanki diabetyków cechują się krytycznie niskim poziomem GSH.
Badania R.K. Sundarama sugerują, że niedobór tego antyoksydanta poprzedza rozwój powikłań cukrzycy. K. Yoshia i jego grupa badawcza wykazali, że mało wydajna synteza GSH prowadzi do uszkodzeń komórek i innych komplikacji. Idąc o krok dalej, badania Thornalleya ujawniły związek między niskim poziomem GSH a większym nasileniem powikłań cukrzycy. S.K. Jain i R. McVie sugerują, że charakterystyczny dla cukrzycy niski poziom glutationu odgrywa rolę w zaburzonej sekrecji insuliny u nieleczonych pacjentów z cukrzycą.
Skuteczne i bezpieczne można podnieść poziom glutationu w organizmie stosując Immunocal – prekursor glutationu.
Fragment książki „Glutation w Zdrowiu i Chorobie” Jimmiego Gutmana zredagowała Daria Krzystyniak
